درباره استهبان

شهرستان اِستَهبان از سرزمین‌های شرق استان فارس است که شرق آن به نی ریز، جنوب آن به کوه‌های تودج (توده) و غرب آن به دشت رونیز و شرق آن به کوه‌های ایج و نیریز و داراب محدود می‌شود و طبق سرشماری سال 1395 دارای جمعیت ۶۸۶۷۸۹ می‌باشد.

نام این شهر از لغت (سته) به معنای انگورستان گرفته شده است آبادانی این شهر از سال 746 هجری قمری بدست امیر مبارزالدین آل مظفر صورت گرفته است و حمدالله مستوفی از آن به عنوان شهرکی پر درخت که آب و هوای معتدل و میوه فراوان دارد یاد کرده است .

جغرافی نویسان اسلامی نام آن را اصطهبان و گاهی هم اصطهبانات ثبت کرده اند ولی با گذشت زمان، فارسی زبانان آن را اِستَهبان نامیده اند و در زبان محلی سابُناتیا صابونات گفته می شود.

استهبان را «شهرستان قرآنی» نامیده اند؛ چرا که رونق مساجد، درالقرآن ها، حسینیه ها و مراکز فرهنگی و مذهبی و 30 مرکز قرآنی این شهرستان از دیر باز زبانزد بوده و همچنین دارای 350 حافظ کل قرآن کریم می باشد که چونان ستاره ای درخشان بر تارک آسمان این شهر مذهبی می درخشند.

مردم شهرستان استهبان با تقدیم 550 شهید در دوران جنگ تحمیلی ، به نسبت جمعیت، بیشترین شهید را در کل کشور تقدیم مهین اسلامی ایران نموده اند .

استهبان را «بزرگترین باغشهر انجیر دیم و قطب تولید انجیر خشک جهان» نامیده اند زیرا که بیش از دو میلیون اصله درخت انجیر در سطح 22 هزار هکتار مناظر بدیع و بی نظیری را در این شهرستان خلق کرده است.